Zwierzątka o największych oczach na świecie: filipińskie wyraki
To jedne z najsłodszych zwierzątek świata. Miniaturowe małpki, które nie przekraczają 14 centymetrów wzrostu, mają największe oczy w stosunku do rozmiarów ciała wśród wszystkich ssaków. Nie potrafią nimi poruszać, za to potafią obrócić całą głowę o 180 stopni.
Doskonale widzą w ciemnosciach i w nich najlepiej się czują. W dzień wolą spać przyczepione pionowo swoimi słodkimi paluszkami do konarów drzew.
W języku polskim zwane są wyrakami, znacznie ładniej nazywane są z angielskiego: trasjery.
Wyrak na wyspie Bohol
Niestety przez swoją urodę (do złudzenia przypominającą mistrza Yodę z Gwiezdnych Wojen) małpki stały się popularnym domowym pupilem, co bardzo negatywnie odbiło się na ich populacji. Nie potrafią przeżyć długo w niewoli. Mają malutkie i słabe serduszka. Są bardzo płochliwe. Nie znosza hałasu i ostrego światła. Nie lubią być dotykane przez inne zwierzęta, w szczególności przez ludzi. Do godnej egzystencji potrzebują około sześciu hektarów przestrzeni. Życie zwierząt domowych przyspaża im ogromnego stresu, co skutkuje niemożnością rozmnażania się i przedwczesną śmiertelnością. Gatunek jest oficjalnie zakwalifikowany jako zagrożony wyginięciem.
Na filipińskiej wyspie Bohol, gdzie jeszcze ciągle występują dziko żyjące wyraki, w miejscowości Corella działa Filipińska Fundacja na rzecz Trasjerów: Centrum Badań i Rozwoju Trasjerów (Trasier Research and Development Centre), nazywana też Sanktuarium Trasjerów Filipińskich (The Philippine Trasier and Wildlife Sanctuary).
Trasjera w dżungli wypatrzeć jest ogromnie trudno, więc to właściwie jedyne miejsce, w którym można je (bezpiecznie również dla nich) obejrzec na żywo. Zapewnia się im tu odpowiednią do życia przestrzeń, której, za sprawą oczywiście człowieka, mają coraz mniej. Tu specjalnie dla nich wydzielono 134 hektary dżunglii. Nie tu ma klatek. Małpki skaczą tam gdzie mają akurat ochotę. Obszerny teren jest otoczony płotem, jednak powodem nie jest niewola tylko trzymanie z daleka drapieżników i dzikich kotów, stanowiących zagrożenie dla tych maleństw. Fundacja zapewnia pożywienie, warunki do rozmnażania i leczenie. Odwiedzających obowiązuje absolutna cisza i zakaz robienia zdjęć z fleszem, czego pilnują liczni opiekunowie. Nie można zwierzaczków budzić, dlatego ich szeroko otwarte oczy też będą należały tu raczej do rzadkości. Nic nie szkodzi. Nawet z zamkniętymi są prześliczne.
Wyrak na wyspie Bohol
Rząd Filipiński zakazał prywatnej chodowli tych zwierzątek, jednak niestety ciągle można trafić na restauracje czy hostele z trasjerem-maskotką, przywiązanym gdzieś za nogę, służącym do zwabienia turystów i zaspokojenia ich fotograficznych zapędów. Jeżeli traficie do takich miejsc należy zgłaszać je na policję. To oficjalne przestęstwo.
Warto podrożować odpowiedzialnie! Chyba nie znajdzie się taki twardziel, który chciałby pozbyć się tak uroczych stworzeń z naszej planety. A zostało ich już tak niewiele.
Zapraszamy do naszej relacji z podróży po wyspie Bohol TUTAJ.
Przeczytaj też:
