Dzień Trzeci. Tuż za rogiem edynburskiego centrum

Edynburg, tak jak Rzym, położony jest na 7 wzgórzach. Niespecjalnie wysokich. Najwyższe z nich to Arthur’s Seat (251 m). Pozostałe sześć to Braid Hill (205 m), West Craiglockhart Hill (173 m), Blackford Hill (162 m), Corstophine Hill (159 m), Castle Hill (131 m) i Calton Hill (98 m).

Dziś proponujemy zdobyć to najwyższe i poobcować nieco z piękną szkocką naturą, dostępną naprawdę tuż za rogiem centrum Edynburga.

 

 

Jednak nie tak od razu. Rekomendowana trasa zaczyna się jeszcze w obrębie starego miasta, a dokładnie na krańcu najstarszego traktu Edynburga, czyli Królewskiej Mili. Jest tam nieco spokojniej, niż na jej początku, przy słynnym Edynburskim Zamku, jednak to ciągle centrum. Punktem startowym będzie Pałac Holyrood.

 

1. Pałac Holyrood (Holyrood Palace)

To letnia rezydencja miłościwie panującej nad Szkocją, Anglią i Południową Irlandią królowej brytyjskiej. Jak jej tam nie ma (a bywa jedynie przez tydzień latem), udostępniana jest zwiedzającym. Szkoci mają do pałacu wyjątkowy sentyment, ponieważ w 1999 roku królowa mianowała tu pierwszego szkockiego ministra. Z ciekawostek, w 2000 roku pasowała tu na rycerza aktora Sean’a Connery.

A tak poza tym, pałac jest naprawdę piękny. Piękne wnętrza, obrazy, mebelki. Nie każdy to lubi, jednak warto się przejść po komnatach, w których po dziś dzień bywa prawdziwa, zbudowana z krwi, kości i DNA, królowa.

 

 

2. Ogrody Holyrood (Holyrood Gardens)

Przylegające do Pałacu Holyrood ogrody są stosunkowo niewielkie w porównaniu do wielkości pałacu. Znane są przede wszystkim z organizowanego tu co roku przez królową angielską garden party. Tradycję zapoczątkowała sama królowa Szkotów Mary i król George V. Zaprasza się na nie obecnie ponoć 8 tysięcy gości, którzy wypijają 15 tysięcy filiżanek herbaty, zjadają 9 tysięcy truskawkowych tartoletek i 7 tysięcy kanapek.

W ogrodach znajduje się siedem szklarni, w których hodowane są kwiaty do dekoracji pałacu i uświetniania uroczystości.

Na garden party najprawdopodobniej Was nie zaproszą, więc warto sobie przynajmniej wyobrazić na miejscu, jak może wyglądać to wydarzenie.

 

 

3. Opactwo Holyrood (Holyrood Abbey)

Nie przegapcie romantycznych ruin przyległego Opactwa Holyrood. Są magiczne. Spacerując tam dosłownie czuć na plecach duchy przeszłości i ich historie.

Jedna z nich związana jest z nazwą Holyrood, która po szkocku znaczy święty krzyż. W 1127 roku król Szkocji Dawid Pierwszy podczas polowania spadł z konia, kiedy ten stanął dęba, wystraszony przez ogromnego jelenia. Jeleń już miał nadziać leżącego króla na poroże, kiedy na niebie ukazał się płomienny krzyż. Przerażony jeleń wycofał się i zniknął w lesie, natomiast król, w geście wdzięczności dla boskiej opatrzności za ocalenie życia, ufundował budowę opactwa. Powstało w 1128 roku i trafiło pod opiekę Augustyńskich mnichów. Dopiero później dobudowano do niego pałac.

Mary, królowa Szkocji poślubiła tu lorda Darnely i swojego trzeciego męża, hrabiego Bothwell. Spoczywają tu też ciała wielu członków rodziny królewskiej, w tym Jakuba V (króla Szkocji w latach1513–1542) i jego francuskiej żony Madeleine de Valois.

Ich, oraz wielu innych historii, można wysłuchać pobierając w recepcji AudioGuide.

 

 

Aktualne ceny biletów do Pałacu, Opactwa i Ogrodów Holyrood można sprawdzić >>> TUTAJ <<<

 

4. Budynek Szkockiego Parlamentu

Zlokalizowany jest dokładnie naprzeciwko bram Pałacu Holyrood. W samym budynku nie ma nic interesującego. Co więcej, jego nowoczesna bryła w ogóle nie pasuje do otoczenia. Architektonicznie jest raczej paskudny, a jego budowa kosztowała krocie i kilkukrotnie przekroczyła planowany budżet. Jednak jest bardzo ważny dla Szkotów. Przed Traktatem Unii, podpisanym w 1707 roku, łączącym Królestwo Szkocji z Królestwem Anglii w jedno Królestwo Wielkiej Brytanii, Szkoci mieli swój parlament. Przez następne niemal 300 lat walczyli, by go odzyskać. Udało się to dopiero po referendum w 1997 roku. Pierwsze wybory do szkockiego parlamentu odbyły się w 1999 roku. Szkoci odzyskali prawo do samo-decydowania w wielu istotnych kwestiach, między innymi, o wysokości podatków w swoim kraju. Warto więc po prostu rzucić okiem przechodząc obok.

 

 

5. Park Holyrood

To ogromny zielony obszar przylegający do Pałacu Holyrood. Edynburczycy uwielbiają tu biegać, spacerować, piknikować, jeździć na rowerach. I nic dziwnego. Park jest przepiękny. Pełno tu ptaków i zieleni. Warto poświęcić nawet kilka godzin na spacer. Króluje nad nim wzgórze Arthur’s Seat, które można zdobyć.

 

 

6. Wzgórze Arthur’s Seat

My absolutnie rekomendujemy podjęcie wyzwania. Wzgórze Arthur’s Seat zdobyć po prostu trzeba. Widoki na miasto i okolice są fenomenalne. Arthur’s Seat, czyli fotel Artura, to malownicze, zielone wzgórze, nazwane tak ponoć, ponieważ król Artur obserwował z niego porażkę swojej armii w walce z Piktami (stare szkockie plemię, charakteryzujące się licznymi tatuażami, z łaciny picti oznacza pomalowani).

Inne teorie mówią, że znajdował się tu niegdyś legendarny Camelot (to ten zamek z okrągłym stołem, rycerzami, czarodziejem Merlinem, niewierną królową Minewrą i Lancelotem).

To, co wiadomo o wzgórzu na pewno, to fakt, że jest nieczynnym od wieków wulkanem. Mierzy zaledwie 251 metrów nad poziomem morza, co niemniej jednak czyni go najwyższym wzniesieniem miasta.

Szlaki na szczyt zaczynają się zaraz za pałacem Holyrood. Są różnej trudności, ale żaden nie jest tak naprawdę trudny. Niektóre są trudniejsze, za to krótsze. Do niektórych można podjechać taksówką i skrócić czas wspinaczki. Można o nich szczegółowo poczytać na przykład >>> TUTAJ <<<

Wygodne buty będą bardzo wskazane. Na szpilkach można się połamać lub nawet spaść ze skały (tam nie ma poręczy). Wskazana też wiatro-odporna kurtka. Na szczycie zawsze wieje. Niezależnie od pory roku i aktualnej pogody. To przecież Szkocja ?

 

 

7. Ruiny Kaplicy Świętego Antoniego (St. Anthony’s Chapel Ruins)

Po drodze na szczyt Arthur’s Seat (lub z niego schodząc, w zależności od wybranego szlaku) napotkacie kamienne resztki ściany czegoś, co stało tu dawno temu. Był to punkt orientacyjny dla wędrownych mnichów, Kaplica Świętego Antoniego. Zostało po niej już właściwie tylko kilka kamieni, jednak wisi na nich tablica informacyjna i stanowi punkt ‘do zobaczenia’ w niemal każdym przewodniku. To mnie właśnie urzeka w Szkocji. Z jednej strony ogromny szacunek do historii, ale przede wszystkim fakt, że potrafią właściwie z niczego zrobić coś. W tym przypadku atrakcje turystyczną ze zwykłej ściany z okienkami… I o nią dbają!

 

 

8. Jezioro Dunsapie (Dunsapie Loch) lub jezioro Świętej Małgorzaty (St. Margharet’s Loch)

Idźcie tam po prostu pokarmić ptaki. Byle nie chlebem – to im szkodzi. Lubią ziarno. Piękne widoki.

 

 

9. Oset

Spacerując po wzgórzach i wokół jezior koniecznie wypatrujcie ostów z fioletowymi kwiatami. To narodowa roślina Szkocji. Niby nic, a takie urocze. Legenda głosi, że ten pospolity chwast ocalił Szkotów przed Norwegami w XIII wieku. Dowódca armii Haakonów, chcąc zaskoczyć Szkotów we śnie, nakazał swoim żołnierzom zdjąć buty, żeby nie obudził ich tupot. Bosi najeźdźcy w ciemności nadziali się na te małe, kolczaste roślinki i nie mogli powstrzymać się od wrzasków, czym obudzili i ostrzegli w porę szkockie klany.

 

 

10. Sheep Heid Inn

Po wspinaczce na Arthur’s Seat warto chwilę odsapnąć w dobrym pubie. Idealnie do tego celu nadaje się Sheep Heid Inn, położony zaraz przy zejściu ze szlaku. Oferuje kominek, więc można się przyjemnie ogrzać przy ogniu, jeżeli szkocka pogoda akurat dała się we znaki.

To także miejsce historyczne. Pub powstał w 1360 roku i jest to prawdopodobnie pierwszy pub w Edynburgu (jeśli nie w całej Szkocji), który otrzymał legalną licencje. Więc nawet, jeżeli nie wdrapywaliście się na szczyt, warto wstąpić na drinka.

Nazwa zajazd owczych głów (heid po szkocku to głowa) wywodzi się z faktu, iż niegdyś w pobliskich ogrodach Holyrood hodowano owce. Na edynburskim targu był popyt na wełnę i mięso, natomiast głowy nie cieszyły się zainteresowaniem. Hodowcy odcinali je przed wyruszaniem na targ, żeby nie obciążać wozów zbędnym balastem. Obrotni mieszkańcy wioski Duddingston wyspecjalizowali się więc w ich przyrządzaniu.

Dodatkową atrakcja są historyczne kręgle, pochodzące z 1880 roku, ostatnie takie w całej Szkocji. Warto rozegrać partyjkę w oczekiwaniu na swoją baranią głowę.

A na dobranoc obejrzyjcie coś szkockiego w TV czy na Netflixie. Waleczne Serca, czy serial Outlander. Jeżeli oczywiście nie zaśniecie w 5 minut po przyłożeniu głowy do poduszki po takim dniu ?

 

Przeczytaj także:

Szkocja. 10 powodów dlaczego warto odwiedzić ten kraj

Pierwsze 10 powodów dlaczego warto odwiedzić Edynburg

Drugie dziesięć powodów dlaczego warto odwiedzić Edynburg

Czwarte dziesięć powodów dlaczego warto odwiedzić Edynburg

Okolice Edynburga Część 1 Rosslyn

Okolice Edynburga Część 2  Curloss

Okolice Edynburga Część 3 New Lanark

Okolice Edynburga Część 4 Queensferry

W poszukiwaniu potwora z Loch Ness

Highlandy. Tajemnice szkockich gór