Z języka greckiego ‘anthos’ oznacza kwiat, ‘zoon’ oznacza zwierzę. Stąd nazwa ‘anthozoa’ – kwiatozwierz, bardziej znany nam jako koralowiec. Żyje w ciepłych, dobrze nasłonecznionych morzach. Jest najpiękniejszym produktem natury, jaki w życiu widzieliśmy.

W Bałtyku występują jedynie pochodne mu ukwiały. Jednak okazy, które można spotkać w azjatyckich morzach bija je na głowę. Podwodne królestwa naprawdę zapierają dech w piersiach i stały się naszym największym podróżniczym uzależnieniem. Należy bardzo na nie uważać. Z dwóch powodów.

Po pierwsze posiadają parzydełka wypełnione neurotoksyną. Pozwala im ona paraliżować nawet małe ryby. Moje niezamierzone starcie z rafą, na którą rzuciła mnie fala, do dziś upamiętniają blizny, a było to jedynie bardzo lekkie otarcie.

Po drugie uszkodzone rafy bardzo długo się regenerują. Niektóre koralowce potrafią rosnąć nawet do kilku milimetrów miesięcznie, jednak większości zajmuje to znacznie dłużej. Natomiast kiedy połamany koral umiera, umierają także mieszkańcy rafy, dla których koralowce stanowią główne źródło pożywienia. Absolutnie nie wolno na nich stawać ani odłamywać kawałków na pamiątkę. Odłamane kawałki obumierają, tracą kolory, stają się zwykłą skamieliną. Martwe na powierzchni nigdy nie będą tak piękne jak żywe pod wodą.

Często, żeby dotrzeć do tych najpiękniejszych raf, trzeba wypłynąć spory kawał w morze. Zdarzają się jednak prawdziwe cuda dostępne zaraz przy brzegu. Na takie trafiliśmy w Timor Leste na wyspie Jaco. W przewodniku opisane są jako najpiękniejsze rafy na świecie.

Każdy podróżnik ma swój subiektywny ranking raf. Nie da się też odwiedzić wszystkich, żeby wszystkie opinie zweryfikować. Długo na naszym subiektywnym podium znajdował się podwodny Park Narodowy Ras Muhammad w Egipcie. Został zdetronizowany przez Sunken Cementary na filipińskiej wyspie Camiguin. Jednak po wizycie na Jaco nie mieliśmy wątpliwości. Jesteśmy w stanie uwierzyć, że może to być najpiękniejsza rafa koralowa na świecie.

Chcecie to sprawdzić? Zapraszamy do naszej relacji, jak nam się udało tam dotrzeć TUTAJ.