Azja jest egzotycznym kontynentem, który fascynuje odmienną kulturą, stylem życia, różnorodną roślinnością i pięknymi krajobrazami. Wyjeżdżając w tamte strony szykujemy się na spotkanie innych rysów twarzy, odmiennych strojów i obyczajów. W zależności od destynacji spodziewamy się palm i turkusowego morza lub zaśnieżonych ośmiotysięczników. Większość podróżników czyta przed wyjazdem przewodniki po największych atrakcjach historycznych czy przyrodniczych, chcąc się lepiej przygotować i dowiedzieć, co ich czeka. Poniżej podajemy kilka, może banalnych, informacji, o których przewodniki nie piszą, a które w Azji mogą zaskoczyć.

 

1. Koty z krótkimi ogonami. W całej Azji po ulicach włóczą się koty z kikutami ogonów. Widok ten wzbudza natychmiast makabryczne myśli u większości turystów. Zupełnie niepotrzebnie. Azjaci nie obcinają ogonów swoim kotom. Jest kilka ras, które ogona albo nie wykształciły wcale, albo wykształciły jedynie krótkie, kilkucentymetrowe kikuty. Jedną z takich ras jest Bobtail. Charakteryzuje się tym, że żaden kot nie ma identycznego ogona. Po nich rozróżnia się poszczególne osobniki. Ciekawostką jest też, że najliczniejsza rasa, Manx, pochodzi z brytyjskiej wyspy Isle of Man, więc przybysze z Europy właściwie nie powinni być zaskoczeni. A jednak! Wystarczy dłużej zatrzymać wzrok na takim kocie, a nauczony doświadczeniami Azjata spieszy z wytłumaczeniem, że kot się już taki urodził.

 

 

2. Klimatyzowane środki transportu. W niemal każdym klimatyzowanym środku transportu, nie ważne czy będzie to autokar, łódź motorowa czy pociąg, klimatyzacja będzie ustawiona na temperaturę minimalną i najsilniejszy nawiew. Lokalni mieszkańcy, wybierając się w podróż, zabierają ze sobą wełniane czapki i puchowe kurtki. Jeżeli Was też czeka jakiś wewnętrzny transfer, koniecznie zapakujcie polar i skarpety. Z tym się po prostu nic nie da zrobić. Pomimo trzydziestostopniowego upału za oknem…
3. Fascynacja białą skórą. Wszyscy Azjaci z jakiegoś powodu chcą być biali. Lokalni modele na bilbordach reklamowych mają azjatyckie rysy, jednak skórę pięknie wybieloną w trakcie obróbki zdjęć. Dlatego nie zdziwcie się, jeżeli zostaniecie poproszeni o wspólne zdjęcie. Wyglądamy dla nich jak postacie z reklam lub telewizji, a kto by nie chciał pochwalić się zdjęciem z wakacji z gwiazdą? Takie prośby zdarzają się najczęściej w miejscach mało turystycznych, gdzie zachodni przybysze docierają rzadko. Jednak w kurortach, gdzie biały człowiek gości non stop, również można się z nimi spotkać. Przyjeżdżają tam przecież lokalni turyści z rejonów, do których biały turysta nie zagląda. Pochwalenie się po powrocie zdjęciem z wakacji z ‘bulle’, celebrytą, to prawdziwy powód do dumy. Zapozujcie, jak Was poproszą. Dla nas to mały wysiłek, dla nich duża radość.

 

 

 

 

4. Lokalne śniadania. Pomimo, że próbowanie lokalnej kuchni jest przeżyciem wzbogacającym podróżnicze doświadczenia, uważajcie z lokalnymi śniadaniami. Bardzo odbiegają charakterem posiłku, do którego jesteśmy przyzwyczajeni rozpoczynając dzień, czyli jajecznicy, płatków na mleku, jogurtów, kanapek, słodkich bułeczek czy owoców. Zamawiając śniadanie z menu w sekcji dań lokalnych możecie dostać smażony z warzywami, mięsem lub rybą ryż, jajka gotowane w sosie z dodatkiem krewetkowych chipsów i smażonych w głębokim tłuszczu słonych ‘faworków’. W najlepszym razie będzie to zupa, która z powodzeniem nadawałaby się na obiad czy kolację. Oczywiście turystyczne hotele nauczyły się serwować śniadania europejskie i amerykańskie, jednak goszcząc w mniej turystycznych miejscach, zaopatrzcie się przynajmniej w owoce na targu lub ciastka w sklepie.

 

 

5. Lokalne sklepy. No właśnie W mniej turystycznych miejscowościach (chociaż w tych bardzo turystycznych też czasami bywa problem) nie znajdziecie sera, wędliny, czy pieczywa. Zakup puszki tuńczyka w sosie własnym może okazać się wyzwaniem. Za to możecie być pewni, że wszędzie, nawet w najbardziej zapyziałym sklepiku, znajdziecie nieskończony wybór zupek chińskich, słodkich ciasteczek i chipsów o normalnych i przedziwnych smakach. Liczcie się z tym, że dopiero za dziesiątą zakupioną paczką, będziecie w stanie zjeść zawartość. Wszystkie poprzednie wylądują w śmieciach. Samodzielne żywienie z niektórych częściach Azji może okazać się trudne. Tam, gdzie jest Seven Eleven (popularna w całej Azji sieć amerykańskich sklepów) macie gwarancje dostępu do ulubionych batoników i chipsów. Warto jednak zabrać z Polski hermetycznie zapakowane kabanosy czy twardy, długo-dojrzewający ser na czarną godzinę. Takich smaków, pomimo totalnego uwielbienia dla azjatyckiej kuchni, czasami brakuje.

 

 

6. Wegetariańskie dania. Pozostając w tematyce żywienia. W Azji trzeba uważać na definicję słowa ‘vegetarian’. Nie jecie mięsa lub akurat nie macie na nie ochoty? Znaleźliście w menu sekcje ‘vegetarian’? Jesteście już zdecydowani zamówić? Nie róbcie tego zbyt pochopnie. To może oznaczać tylko, że dostaniecie danie zawierające warzywa, jednak nie wyklucza obecności mięsa lub ryb. Należy dokładnie dopytać i trzy razy potwierdzić, licząc na to, że zostaniecie zrozumiani. Nie raz zdarzyło nam się dostać ‘vegetarian soup’ z pływającymi kawałkami kurczaka. Od ‘chicken soup’ różniła ją tylko obecność warzyw.

 

 

7. Napoje. Skoro było o żywieniu to teraz o napojach. Pijecie gorzką kawę z mlekiem? Istnieje duże prawdopodobieństwo, że macie problem. W Azji wszyscy uwielbiają słodycz. Kawa bez cukru jest często takim dziwactwem jak dla wielu herbata z mlekiem i cytryną. Nic nie pomoże prośba przy zamówieniu, by podano trunek bez cukru. Po prostu mleko jest już od razu słodzone. Więc jeżeli nie lubicie słodkiej kawy bardziej niż czarnej, nie zamawiajcie białej i koniecznie zaznaczcie, że prosicie bez cukru. A jeżeli przyniosą Wam słodką z mlekiem, nie awanturujcie się, że chcieliście bez cukru. Nie zrozumieją, w czym problem. Oni przecież wcale nie dodali cukru. Uwaga! Zakupiona w sklepie saszetka kawy rozpuszczalnej ‘2 w jednym’ nie oznacza kawy plus mleko, oznacza kawę plus cukier. Dopiero ‘3 w jednym’ będzie biała. Na herbatę też często trzeba uważać. Jeżeli pijecie gorzką, na wszelki wypadek zaznaczcie, że mają podać bez cukru. Pocieszenie dla miłośników coca-coli – JEST WSZĘDZIE!

 

 

8. Jedzenie na ulicy. Azjaci jedzą na ulicach. Bardzo często z prozaicznych powodów. Mają za małe domy, żeby pomieścić w nich takie pomieszczenie jak kuchnia. Smażenie na głębokim tłuszczu zasmradza im sypialnie, a z wentylacją bywa kiepsko w bezwietrznych upałach. Kobiety często gotują nie tylko dla swojej rodziny, lecz także na sprzedaż, więc swoją obecnością na ulicy zapewniają sobie reklamę. Jednak nie tylko proza życia dyktuje takie zachowania. Azjaci po prostu uwielbiają jeść razem. Razem z sąsiadami, razem z nieznajomymi, których można wtedy poznać i o wszystko wypytać, a z natury są ciekawscy. Bardzo popularne w Azji są całe skupiska garkuchni i ulicznych jadłodajni, tak zwane Food Court (miejsce kulinarnych spotkań), gdzie można zamówić posiłek z wybranego stanowiska, budki, restauracji, usiąść przy wspólnych dla wszystkich stolikach czy ławach i cieszyć się smakiem i towarzystwem. Genialny wynalazek na spotkania większej grupie. Nie trzeba decydować się na tą samą kuchnie, a można zjeść posiłek razem.

 

 

 

9. Karaoke. Azjaci po prostu muszą śpiewać. Karaoke to ich ulubiona forma rozrywki. Szczególnie widoczne jest to na Filipinach, w Malezji, Singapurze, Japonii, Korei Południowej, Chinach, a ostatnio również w muzułmańskiej Indonezji, gdzie pod przykrywką barów Karaoke, otwierane są nocne kluby, serwujące alkohol. Na Filipinach barów karaoke jest zapewne więcej niż supermarketów i barów nie-karaoke razem wziętych. Jeżeli macie lekki sen, przed zarezerwowaniem hotelu sprawdźcie na wszelki wypadek, czy w pobliżu nie znajduje się taki bar. Azjaci potrafią śpiewać bardzo długo i bardzo głośno. Uważają też, że muzyka na żywo to najlepsza forma rozrywki dla zachodnich turystów, więc często nie da się zjeść kolacji, wsłuchując się w szum fal, ponieważ przydzielą Wam lokalnego wyjca, gorąco wierząc, że właśnie uatrakcyjnili Wasz urlop. W Birmie, na długodystansowych trasach, karaoke puszczane jest często na autokarowych monitorach przy akompaniamencie muzyki na cały regulator. Inaczej jest w Indiach, gdzie śpiew kojarzony jest głównie z religijnymi obrządkami, co nie oznacza, że Hindusi nie śpiewają. Śpiewają wszyscy: taksówkarze, sprzedawcy, przechodnie. Ot tak po prostu, dla siebie.

10. Pakowanie płynów na wynos. W Azji zupełnie normalne jest nalewanie zup, sosów, napoi do foliowych woreczków. Jeżeli kupujecie zupę od ulicznego sprzedawcy, raczej nie spodziewajcie się styropianowej miseczki. Zdarza się też, że w krajach muzułmańskich, zapakują Wam tak piwo w barze. Rozliczani są ze zwrotu szklanych butelek, więc jeżeli chce się zabrać je ze sobą nie ma innego wyjścia. W muzułmańskich krajach sklepy z alkoholem nie występują, lub są skrzętnie ukrytymi ‘melinami’. Nawet w Seven Eleven piwo może nie być dostępne. Ceny w hotelowych barach wołają o pomstę do nieba.

 

 

 

 

W bonusie mamy dla Was małą zachętę: obejrzycie sobie jakiś lokalny serial. Jeżeli nie macie w pokoju TV, koniecznie idźcie do jakiejś lokalnej knajpki, gdzie jest taki na sali, a obsługa siedzi wgapiona w telewizor. Aktorzy w azjatyckich szkołach mają zupełnie innych nauczycieli. Ich gra jest groteskowa, przesadzona, łudząco przypominająca teatrzyki dla dzieci. Jednak jak się rozejrzycie, widzowie to sami dorośli. Zanoszą się ze śmiechu, jak aktor sztucznie się potknie,  są zupełnie poważni, jak aktorka, wykonując wyolbrzymione ruchy, wygłasza jakieś istotne kwestie. Nie ważne, że nic nie zrozumiecie. Jakiś lokalny serial może Was naprawdę wciągnąć.

 

Pobyt w Azji może być naprawdę fascynujący. Gorąco polecamy wyjazdy z FanTOUR TUTAJ. Tam naprawdę dzieje się magia.